Afgelopen week gaf ik training aan medewerkers van een groot ziekenhuis in het westen van het land.

Tijdens de nabespreking van één van de werkvormen deelden we ervaringen, de sfeer in de groep voelde prettig. Het was een sfeer van opluchting: deelnemers ervoeren rust en konden elkaar bereiken zonder dat dit ten koste zou gaan van de drie minuten die zij hebben om met een patiënt te spreken/ een rapportage te schrijven, een collega te raadplegen en weer door te gaan naar het volgende.

Ik luisterde naar de soms schrijnende voorbeelden, een meneer die al zes uur lag te wachten op zorg, de korte tijd per patiënt, het rennen door de gangen om niet uit het schema te raken. Geen dag kunnen lunchen omdat je anders je zorg niet rond krijgt, een WC bezoek uitstellen want de volgende patiënt wacht alweer. 

Daarom vandaag voeren ook zij acties voor een betere CAO  en een verlaging van de onvoorstelbaar hoge werkdruk……..zo hard nodig!